'Teacher, can you cut your hair so you can give it to me?'

Deze week was vol met echte Afrika belevingen.
✔Townships gezien
✔Met handen gegeten
✔Op een school met 'zwart kinders' lesgegeven
✔Op onze eerste safari geweest
✔ 4 van de bigfive gespot



Maandag was het voor mij en Madeleen tijd om de koffers weer even in te pakken en er een weekje tussen uit te knijpen. Ongeveer 2 uur rijden van ons huis stond er een nieuw avontuur op ons te wachten. Na een uurtje rijden leken we al in een hele ander wereld te zitten. Daar zagen we al wat townships, veel mensen lopend langs de weg en over de weg en wij leken de enige blanken te zijn. Daar aangekomen zijn we gelijk naar de school gegaan waar we deze week naar toe zouden gaan. Toen wij het terrein op liepen kwamen heel wat kinderen ons tegemoet lopen en zagen we de kinderen zwaaien vanuit de klaslokaaltjes. De school heet Musawenkosi en het is een school met zwart kinders (zoals ze het hier gewoon zeggen) en het zijn allemaal weeskinderen wat wel heel gek is om te beseffen. Eerst werden we voorgesteld aan Jeremy en Triphose waar we deze week mochten slapen en eten. Ja eten dat is wel het woord van deze week, we kwamen daarin zeker niets tekort. Deze week hebben we onze kijk op de wereld iets vergroot en daarbij ook zeker onze maag, haha.

Twee tot drie keer op een dag warm eten, nou dat was een ware aanslag op mijn maag. De kinderen krijgen op school verschillende maaltijden waar wij ook van mee mochten genieten. Lunchen deden we dan op ook op de school. En in plaats van een (schare) boterham stond er elke dag een warme maaltijd op het programma. En nee dit konden we niet zelf opscheppen. Er lag zelfs al een heel erg vol bord op ons te wachten. De mensen daar zagen graag wat meer vet op ons lichaam, dachten wij en dat bleek ook zo te zijn. Blijkbaar komen vrouwen daar eerder aan werk als ze wat voller zijn. Naja we vonden het in ieder geval heel erg lief dat ze het beste met ons voor hadden en daarom zaten wij dan elke dag heel erg ons best te doen om een bord vol eten weg te krijgen.
Ook bij Triphose werden we goed verzorgd. 'Sochtends iets warms op brood en stuk fruit kon er ook nog wel bij in. 'S avonds kookte ze voor ons ook een volle maar heel lekkere maaltijd voor ons en keek ze soms al een beetje verontwaardigd als we niet twee keer opschepten. We hebben haar dus maar extra laten weten dat het wel erg goed smaakte!

Op de school was het eerst wel even wennen. Dan liepen we een klas binnen, soms met leerkracht en soms ook gewoon zonder leerkracht en dan dachten wij: oké wat gaan we nu doen. En als we dan aan de leerkracht vroegen of we een bepaalde les konden geven moesten ze zelf eerst aan de kinderen vragen welke les er op het programma stond. Daar werden we in ieder geval niet altijd veel wijzer van. Ook zagen we vaak dat er geen leerkracht aanwezig was in de klas en deden we maar wat spelletjes of leerden we de kinderen een liedje of dansje en dat leken de leerkrachten wel prima te vinden.

Maar na twee dagen hadden we onze draai wel een beetje gevonden en trokken we vooral ons eigen plan omdat een planning hier echt onmogelijk leek te zijn. Het communiceren en lesgeven in het Engels ging ook steeds makkelijker. We hebben aan bijna alle graden les kunnen geven. Lessen die we uit de methodes hebben gegeven maar ook eigen activiteiten. Een paar lessen hebben we iets meer over de cultuur van Nederland verteld en de kinderen drop laten proeven. Dat was het leukste gedeelte van de lessen, haha! Sommige kinderen kregen een grote smile op hun gezicht terwijl die van de andere vertrok waarbij ze hun best probeerden doen om het dropje ongezien uit hun mond te halen.

We konden merken dat de kinderen onze aanwezigheid wel bijzonder vonden. Het woord wat ik het meest heb gehoord is 'teacher'. Bij alles wat de kinderen vertelden riepen ze 'teacher'. De kinderen vroegen ons vaak of we hun les wilden geven. Ze waren heel nieuwsgierig naar ons en ook vooral naar wat voor auto en spullen we hadden. Ik merkte heel erg dat de kinderen ondanks dat ze redelijk arm zijn toch nog zoveel bezig zijn met spullen en auto's. Een mooie auto lijkt nog wel belangrijker te zijn dan genoeg eten in deze cultuur. Op de laatste dag mochten Madeleen en ik de kinderen voordat ze naar huis gingen een broodje pindakaas en wat juice uitdelen. De kinderen stonden allemaal huiverig in de rij te wachten op hun snack en drinken. Toen we iedereen hadden gehad kwamen er nog wat kinderen terug om te vragen of ze nog iets konden krijgen. Zo konden we ook wel nagaan dat sommige kinderen thuis waarschijnlijk bijna niks meer te eten en drinken krijgen, bizar!

Ook vonden ze onze foto's van thuis erg interessant. Zonder schaamte pakten ze dan ook je telefoon en scrolden ze alle foto's door en ik maar snel bedenken of ik geen ongepaste foto's op mijn telefoon had staan.

Ons haar was ook zo'n dingetje wat ze heel bijzonder vonden. Elke keer als de kinderen met ons speelden zaten ze aan mijn haar en vroegen ze of ik het knipte. Nou de kinderen snapten niet waarom ik het knipte en vroegen of ze het de volgende keer wilde afknippen en wat aan hun kon geven, want dan konden ze het aan hun haar vast plakken.

Vrijdag was onze laatste dag op Musawenkosi. We hebben afscheid van de kinderen genomen. We keken erop terug als een mooie ervaring en vonden het heel tof om deze mooie kinderen les te geven! We verlangden wel om weer lekker naar huis (hoor ons nou, de ciara lodge voelt voor ons nu als ons thuis) en vooral naar de vrijheid en de gezelligheid die we daar hebben8 met de meiden.

Ik kon ook erg uitzien naar dit weekend want zaterdag zijn we om half 5 alweer ons bed uitgerold om op safari te gaan. En dat we zo vroeg waren opgestaan waren we al snel weer vergeten toen we onderweg waren. Op de weg er naartoe konden we al genieten van de omgeving en de opkomende zon. Daar aangekomen stapten we in een mooie privé safari jeep. Vanaf toen was het 3 uur lang vollop genieten met 6 hysterische meiden in de jeep. Vooral toen we een leeuw en zelfs een luipaard van heel dichtbij hadden gespot. Wat een gave ervaring was dat! Op naar de volgende safari waar we onze big five hopelijk compleet kunnen maken!

Nou ik heb weer genoeg verteld. Liefs en groetjes vanuit Zuid-Afrika!