Wonen in Zuid-Afrika, ja of nee?

Van rondlopen in een sloppenwijk tot het zien van prachtige natuurgebieden in Zuid-Afrika. Wat ervaarde ik de tegenstellingen in dit land deze weken.

Vorige week zijn we naar het solidariteitscentrum gegaan. Hier zijn we iets meer over de achtergrond van Zuid-Afrika te weten gekomen. Waar ik eerst het gevoel had dat ik misschien wel in Zuid-Afrika zou kunnen wonen, ben ik door bepaalde redenen toch wel heel blij dat ik in Nederland woon.

Zo zie ik steeds meer in dat de regering van Zuid-Afrika corrupt is. Ik wist dat er veel criminaliteit in Zuid-Afrika is, maar dat er 52 moorden per dag worden gepleegd als gevolg daarvan was verbazingwekkend. In Nederland zal een moord dan ook gelijk in de krant staan, hier is daar tot verdriet van vele mensen minder aandacht voor. De mensen vertelden ons dat iedereen in ZA dan ook wel iemand kende die bij een roof of moord betrokken is geweest, heftig!

Als ik aan Zuid-Afrika denk, denk ik ook aan de apartheid. En ook hier heb ik nu een breder beeld over gekregen omdat ik de grote geschiedenis van Zuid-Afrika nog niet kende.

Wat we nu zien is dat de apartheid hier lijkt om te keren. Op dit moment kunnen mensen soms niet meer aan een baan komen omdat ze te blank zijn. In de regeringsdepartementen kom je als blanke alleen nog maar aan een baan als je in het onderwijs of in een ziekenhuis werkt.

En dit land kaapt met grote probelemen waardoor de departementen op instorten staan. Één van de problemen zien wij dagelijks terug in dit land. Waar wij bijvoorbeeld in Nederland een stuk of vijf mensen langs de weg zien werken zien wij hier met wegwerkzaamheden een behoorlijk grote groep mensen langs de weg staan, waarvan de helft uit zijn neus staat te eten. Dit gebeurt alleen maar om de werkloosheid te verminderen. Het dillema: of meer onderbetaalde werknemers of meer werklozen..

Ook kregen wij de kans om door een sloppenwijk te lopen met afwisselend blanke en zwarte afrikanen. Dit was heel dubbel. Je ziet mensen daar op een totaal andere manier leven en het lijkt wel of zij andere prioriteiten stellen. Zo zag ik soms een dikke auto of een wasmachine staan met daar achter een huis gemaakt van golfplaten. Het is moeilijk om te zien dat deze mensen niet echt kunnen werken aan een toekomst en heel raar dat jij dan weer in de auto stapt om je eigen leventje te leiden.

Één van de mooie dingen die ik van Zuid-Afrika heb ervaren is de mentaliteit die ik heb gezien bij de Afrikaners. Ik zie dat mensen hier naar elkaar omkijken en dan bedoel ik niet alleen omkijken naar vrienden of familie om je heen. De mensen hier proberen de zwakken op een of andere manier wel te steunen. Dit gebeurt door het opzetten of steunen van bepaalde projecten maar het zit soms ook al in een houding die ze aannemen.

Afgelopen week hadden wij vakantie. Dit was een mooie gelegenheid om iets meer van het land te zien en op een roadtrip te gaan! Tijdens deze roadtrip hebben we weer één van de mooie kanten van Zuid-Afrika mogen ontdekken! Alleen het rijden van bestemming naar bestemming was al een ervaring op zich. Het ene moment zagen we duidelijk dat we in Zuid-Afrika waren belandt, en soms leek het ook net of we belandt waren in Canada, Texas, Frankrijk, Oostenrijk en ga zo maar door. Het is niet voor niks dat ze zeggen de hele wereld in één land.

Vanaf Pretoria zijn we naar Graskop gereden. Hier hebben we een route gereden langs de Blyde River Canyon waar op bepaalde punten adembenemende uitzichten hadden.
Vanuit uit daar doorgereisd naar Nelspruit. Helaas zat het weer niet helemaal mee waardoor we bij God's window vooral een mooie witte wolk zagen. Vanuit Nelspruit zijn we naar Hoedspruit gereden en hebben daar helaas iets langer over gedaan dan nodig was. Of het nou lag aan de zes meiden of aan de vage routebeschrijving, wij denken natuurlijk het laatste.

Gelukkig waren we dat al snel weer vergeten toen we zagen waar we verbleven. Midden in een safaripark stond de bush baby river lodge. Een verblijf met prachtige lodges op een heerlijk rustgevende plek. Behalve als je in één keer een bok, everzwijn of een slang tegen komt, haha. Vanuit hier hebben we ook een safari gedaan. En ja hoor wij hadden weer geluk! Want toen de jeep in één keer met vol gas ging rijden en wij ondertussen probeerden om niet uit ons stoel te vliegen was dit niet om een leuk hertje te spotten maar om de luipaard op tijd te kunnen spotten! Later op de dag bedachten we ook nog een stukje te wandelen in het park. Na een half uur lopen: 'jongens ik denkt niet dat we hier echt dieren tegen gaan komen, hoor" " noooo way," " wat no way, ik ziet toch gewoon een weg" "Een giraffe!!!!" "Niettt, je maakt een grapje!" "Ojaa ik zie het, nee het zijn er twee" "ohnee drie, ah een baby" " wacht nee 4, ohnee 6" "Nou het moet niet gekker worden, zijn het die malariapillen of zie ik nou gewoon echt 8 giraffes lopen??"

Na ongeveer een half uur achtervolgen van de giraffen verder, wisten we niet zo heel goed meer waar we waren. Toen we later hoorden dat er in dat gedeelte ook nog weleens luipaarden en cheetas konden lopen waren we heel blij dat we dat niet wisten toen we verdwaald waren.

Na Hoedspruit zijn we doorgereden naar Sint Lucia. Omdat het zolang rijden is hebben we eerst overnacht in Piet Retief! Na de overnachting zijn we doorgereden naar Sint Lucia. Daar sliepen we in een tent, nou een tent was het niet meer te noemen, met een badkamer en een kingsize bed erin. Toen we onze spullen uit de auto pakten dacht ik al helemaal dat de malariapillen zijn werk deden toen ik in één keer mijn neef voor me zag staan. En nee dit was geen hallucinatie, wat een toeval dat hij precies op dezelfde tijd bij dezelde lodge verbleef! Daar moest natuurlijk even op gedronken worden, haha!
In Sint lucia hebben we een hippo boottocht gedaan en zijn we blij dat we er geen één op straat zijn tegengekomen. En toen we dachten dat we alle soorten safari's al hadden beleefd (in een prive jeep, eigen auto, op een paard en lopend) kwamen we erachter dat er ook nog zoiets bestond als een nachtsafari. Daar reden we dan in het donker met speciale lampen door het safaripark om mooie beesten te spotten, de sfeer alleen was al heel leuk!

Vrijdag kwam er helaas een einde aan onze roadtrip en moesten we 8 uur rijdsn om terug te zijn bij de ciara lodge. Toen we onderweg werden tegengehouden door de 'politie' scheten we hem wel even na het verhaal van die Nederlanders die overvallen waren. Gelukkig is er niks gebeurd maar we hebben er wel een beetje een raar gevoel aan over gehouden.

Op dit moment zijn we weer lekker thuis en vertrekken we morgen alweer vroeg om naar Vryburg te gaan voor twee weken. We hebben nog niet echt een idee wat ons daar allemaal te wachten staat. We gaan in ieder geval verschillende scholen bezoeken daar!

Tot het volgende blog, de groeten!!