Altijd is Kortjakje ziek....

3 november 2017 - Kaapstad, Zuid-Afrika

Na Vryburg zijn we onze laatste week in gegaan in Pretoria! Toen we terug kwamen in de Ciara lodge voelde dat weer als thuis komen! Dan te bedenken dat we daar de komende week voor het laatst zouden zijn was een heel gek idee! Zondag hebben we voor het eerst zelf een braai gehouden voor de zus en zwager + vrienden van Annelon. We probeerden daarbij de gastvrijheid die we ervaarden bij de Afrikaners nu ook zelf een beetje uit te stralen! En dit lukte want dit kregen we ongevraagd ook te horen, het was een geslaagde middag!

Deze week kwamen we na vier weken weer terug op de vaste stage scholen in Pretoria. We waren blij om terug te zijn en vonden het ook fijn om weer in het Afrikaans te kunnen communiceren en lesgeven. Helaas konden we maandag nog niet gelijk naar stage maar hadden we twee andere bijzondere activiteiten op het programma staan. We hebben deze dag met Kothatsong meegelopen en een kindertehuis bezocht. Bij Kothatsong hebben we gezien hoe de verplegers zich inzetten voor de organisatie om mensen die ziek zijn in de krottenwijk pleegzorg te bieden die zij niet kunnen krijgen van de regering. We gingen in groepjes met de verplegers mee om een aantal zieke mensen te bezoeken. We troffen mensen in hun golfplaten huisje aan die aan HIV, diabetes, tuberculose enz. leiden. Het was best wel heftig om te zien in welke omstandigheden deze mensen leven en ze dan ook nog ziek te zien. Ik vond het mooi om te zien dat deze organisatie ervoor zorgt dat de mensen de zorg krijgen die ze nodig hebben. Daarnaast hebben we een kindertehuis gezien waar verschillende weeskinderen de aandacht van 'een moeder' krijgen die ze verdienen. Het zag er mooi en vertrouwd uit!

Diezelfde avond zijn we naar Attie en Marie gereden waar Madeleen en Amber hun familie zouden zien. We waren daar die dag allemaal uitgenodigd om te komen braaien. Na een mooi weerzien hebben we een gezellige avond met elkaar gehad waar we weer heerlijk hebben gegeten!

De laatste dagen op stage waren gevuld met het regelen en oefenen voor de lipdub. Annelon, Amber en ik hebben bedacht om een lipdub te maken met alle kinderen op de school als afscheidsactiviteit. We hebben dit met het nederlandse liedje: 'bewegen is gezond' gedaan wat we veel kinderen al een keer hadden aangeleerd. We hebben van tevoren met elke graad geoefend op hun plek in de school. Vrijdag zou de dag zijn dat we de lipdub met de hele school zouden opnemen. Helaas dacht ons lichaam daar iets anders over.. na woensdag gezellig gegeten te hebben met Luuc die malvapudding voor ons mee had genomen begonnen donderdag de eerste buikklachten op te spelen. Donderdagavond lag iedereen vroeg in zijn bed en leek het wel of iedereen 's nachts ziek begon te worden. Het leek erop dat we een voedselvergiftiging hadden opgelopen. Vrijdagochtend werden we dan ook niet zo fijn wakker. Maar dit zou onze laatste stage dag zijn en daarom wilde we zeker weten wel naar stage.

We hadden onze laatste stagedag ook wel iets anders voorgesteld. Nu zaten we aardig dood op stage en was het vooral fijn als er een wc in de buurt was. Gelukkig hebben we ondanks dat Amber ook nog knockie ging de lipdub wel kunnen opnemen en hebben Annelon en ik afscheid genomen en getrakteerd. Helaas konden we er niet echt van genieten om pepernoten en stroopwafels uit te delen en honderd knuffels te ontvangen. We beseften niet echt dat we de school en kinderen nu echt voor het laatst zouden zien, dat is misschien maar beter ook.๐Ÿ˜‰๐Ÿ˜“

Ook viel de braai met de jongeren die we hebben leren kennen uit de Brooklyn gemeente in het duigen en hebben we zaterdag ook niet veel meer van onze planning uitgevoerd. Toen we bij een restaurant wat probeerden te eten was dit nog steeds geen doen en hebben we zelfs een lightmeal weg gegeven aan de straatbedelaars.

Zondag voelden Annelon en ik zich in ieder geval beter. Na rustig wakker worden zijn we die Magaliesberg nog maar eens op gegaan. De berg die zowat in ons achtertuin ligt. Het is niet een mega hoge berg maar we waren toch zo'n drie uur zoet met het wandelen en zitten op de berg! Heerlijk om lekker te wandelen met zo'n mooi uitzicht in de rust, we zijn zelfs niemand tegen gekomen.

Waar Annelon en ik dachten dat we beter zouden zijn ging het 's avonds helaas weer mis. Daar lag ik dan weer met buikkrampen en misselijkheid in bed. Toen Amber en Madeleen terug kwamen van hun ouders hebben ze me goed verzorgd haha en toen kon ik gelukkig weer slapen.

Maandag was dan echt onze laatste dag in de Ciara Lodge. De lodge wat in drie maanden echt ons huisje is geworden moesten we nu verlaten... Het was best wel moeilijk om daar afscheid van te nemen. Ook waren we vandaag nog steeds allemaal niet opgeknapt. Na het afscheid reden we naar het vliegveld want het was tijd om naar Kaapstad te vliegen!! De laatste twee weken verblijven we daar en hebben we vakantieee! Toch een reden om blij te zijn en opzich ging die vliegreis prima! En waar we in Pretoria altijd zoveel gedoe hadden met het huren van de auto's ging het hier met heel wat meer tempo en wijsheid! Dat was toch even een fijne meevaller en zo konden we gelijk met onze twee auto's door Kaapstad karren.

We reden langs grote sloppenwijken en eindigde in het luxe dorpje Strand waar we in het appartement van de ouders van Carolien verblijven. Toen we aankwamen was er van het uitzicht nog niet veel te zien maar de geur van de zee was duidelijk te ruiken!

Toen we de volgende ochtend wakker werden we erg blij van het uitzicht over de mooie zee! We verblijven in een beveiligd terrein waar hele luxe huizen staan. Het lijkt net of je door Sims loopt, haha. We zijn 's ochtends in een strandtent gaan eten met uitzicht over de zee. Daar hebben we onze plannen voor de komende weken een beetje uitgestippeld. Die middag zijn we nog naar de botanical garden gereden. Echt veel energie om er door heen te lopen hadden we nog niet maar het was wel erg mooi om te zien met de tafelberg op de achtergrond.

De tweede dag hebben we de Walvissen-route gereden. Helaas voelde Annelon zich weer erg ziek en is zij thuis gebleven. Ondertussen begonnen we ons wel een beetje zorgen te maken of we niet naar de dokter moesten gaan als we zolang last hadden van de voedselvergiftiging. Deze dag ging het bij de rest gelukkig al een stukje beter en hebben we ook na een paar mooie uitzichtpunten wat kunnen eten bij een bistro met uitzicht op de zee. Ondertussen hebben we ook walvissen en orka's in de zee gespot, dat was tof!

Donderdag zijn we met zijn allen naar Camps bay gereden. Hier hebben we op de rotsen gezeten genietend van het prachtige witte strand. Later op de dag zijn we naar Waterfront gereden en hebben daar het aquarium bezocht en door de leuke winkelstraatjes gelopen! Omdat we ons al wel een stuk beter voelden zijn we dit keer uiteten geweest en het lijkt nu echt wel de betere kant op te gaan gelukkig!

Ondertussen denkt het weer daar helaas anders over en is het op dit moment de hele dag door al aan het regenen. Hier zijn ze erg dankbaar voor het regen vanwege de extreme droogte. Toch hopen wij stiekem dat er wat meer zon komt en dat we snel de oude zijn zodat we volgende week hopelijk de Tafelberg kunnen beklimmen!

Het aftellen begint nu wel echt.. รฉรฉn week en dan vliegen we terug. Fijn om iedereen weer terug te zijn maar het betekent ook einde van onze tijd met elkaar in Zuid-Afrika. Dit voelt heel erg dubbel en onwerkelijk!

Nou nog maar even de groetjes vanuit Kaapstad!

Fotoโ€™s

4 Reacties

  1. Tineke van Donselaar:
    3 november 2017
    Heerlijk dat jullie weer de oude lijken te worden, zodat jullie de komende week nog op en top kunnen genieten van deze tijd in Kaapstad. Wij zijn inmiddels wel aan het aftellen, nog 11 nachten slapen๐Ÿ˜˜๐Ÿ˜๐Ÿ˜๐Ÿ˜
  2. Nathalie:
    3 november 2017
    Wat heb je toch weer veel meegemaakt Denise! Gelukkig knappen jullie weer op en hoop dat jullie nog lekker kunnen genieten van de laatste week alweer! Veel plezier nog! ๐Ÿ˜˜๐Ÿ˜˜
  3. Mieke van den Brand:
    5 november 2017
    Geniet nog van je laatste dagen in Kaapstad. Er is nog zoveel om te bekijken. Wat een mooie tijd heb jij gemaakt! Een tijd om nooit te vergeten.
  4. Henriette bruinekool:
    7 november 2017
    hoi hoi!! Wat een narigheid zeg! Het liefst hadden we je hier ff lekker onder de wol gestopt en je lekker verwend....Maar fijn dat jullie goed op elkaar letten en voor elkaar zorgen. Hopelijk is het nu voorbij en kunnen jullie genieten van de laatste week in Afrika!! Want wat een avonturen maken jullie mee. Nu ook weer die walvissen en orka's spotten. wauw! Maak er nog een mooie week van samen en dan tellen wij de dagen hier af :-)!! Knuffel van ons, xxx!